جزیره علم

Islamic Awaking and 99% Revolutions: A sign of a new Governance for the Future of the World

Mahdi Movahed-Abtahi

Read part one of this article from this link

دکترسید مهدی موحدابطحی

بیداری اسلامی و جنبشهای نود و نه درصدی نشانه ای از حکمرانی در آینده جهان می باشند. وقتی به عنوان پژوهشگری میان رشته ای و تحلیلگر نقّاد به قیامهای مردمی در کشورهای اسلامی و جنبشهای نود و نه درصدی در غرب می نگرم وضعیت مشابهی را می یابم:

• در کشورهای اسلامی، حاکمان و دولتمردان چنین کشورهایی حکومتهایی داشتند یا دارند که مشروعیت خود را با بیعت گرفتن از مردم و با استناد به آیه 59 سوره نساء می دانسته اند: ملک فهد و ملک عبدالله در عربستان، مبارک در مصر، قذافی در لیبی، عبدالله صالح در یمن، بشار اسد، و .....همگی پس از به حکومت رسیدن خود، از مردم برای ولایت کردن بیعت گرفته بودند. حتی حکومت سرنگون شده طالبان را نیز می توان در همین راستا در نظر گرفت زیرا طالبان فراتر از تمسک به این آیه اقدام کردند و حکومت خلیفه گری را مطرح کرد که دوام نیاورد.  (نساء 59: یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا أَطیعُوا اللَّهَ وَ أَطیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْرِ مِنْکُمْ فَإِنْ تَنازَعْتُمْ فی‏ شَیْ‏ءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَ الرَّسُولِ إِنْ کُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ ذلِکَ خَیْرٌ وَ أَحْسَنُ تَأْویلاً)

• حتی جنبشهای نیویورک و سان فرانسیسکو و لندن و ... نیز اگر چه در همین راستا نمی باشند ولی به نوعی همان پیام را دارند: آنها می گویند 99% در مقابل 1% قرار گرفتند. به عبارتی دیگر، ظاهر دموکراتیک و مردمی چنین حکومتهایی مورد اعتراض همان مردم قرار گرفته زیرا نهاد قدرت در اختیار همه مردم نیست بلکه در اختیار عده ای خاص می باشد که این عده نمی خواهند و نمی گذارند که قدرت از میان آنها خارج شود.

دیکتاتورها، خلیفه ها، و اولوالامرهای غیر معصوم از مصادیق افرادی هستند که چنین حکومتهایی را دست داشته اند. شکسته شدن هیبت حکومتهای دیکتاتور، ریاست جمهوری مادام العمر، و حکومتهای مبتنی بر اولوالامر نیازمند تحلیلی فراحکومتی و فراملیتی و حتی فرازمانی است: «انحصار قدرت»  مورد اعتراض مردم قرار گرفته است؛ هم مسلمانان و هم غربی ها. نظریه ای که برای جهان حکومتی جهانی و فراگیر مطرح کند می تواند برنده چنین تحلیلی باشد.

البته وقوع این جنبشها و بیداری ها در کشورهای مسلمان و مسیحی می تواند این فرضیه را تقویت کند که آینده حکومتها در دنیا وابسته به دو دین مسیحیت و اسلام یا وابسته به افرادی مهم از این دو دین می باشد:

1.        مسیحیان و مسلمانان منتظرند که دو منجی (حضرت عیسی و حضرت مهدی) در اواخر عمر دنیا ظهور می کنند.

2.        این دو منجی حکومتهایی تشکیل می دهند که جهانی هستند.

3.        هر کدام از این منجی ها افرادی الهی و آسمانی می باشند.

4.        برای حکومت کردن و بلکه برای ظهور چنین شخصیتهای آسمانی و مقدس، باید هیبت شخصیتهای غیر الهی شکسته شود.

می توانم چنین  فرص کنم که بیداری اسلامی در کشورهای اسلامی و جنبشهای متعدد در غرب مقدمه ای است از مطالبات آینده مردم برای داشتن حکومتی جدید، حکومتی که ممکن است همان حکومت منجی آخرالزمان باشد، حکومتی برحق که پشتیبانش خداوند است و با حضور فردی الهی و منصوب شده از جانب خدا شکل خواهد گرفت.